براساس گزارش اسپیس، محققان معتقدند تقریبا هر سیارکی که زمین را تهدید می‌کند را می‌توان با کمک بمب اتمی در آسمان از بین برد؛ حتی اگر تا برخورد سیارک با زمین تنها یک هفته یا کمتر زمان باقی مانده‌باشد.
به گفته بانگ وای محقق دانشگاه آیوا برای ازبین بردن خطر برخورد‌های سیارکی یا شهاب‌سنگی با هر شدت و طیف زمانی راهکاری بسیار ساده وجود دارد.
خطری کاملا حقیقی
وای یافته تیمش را یک‌سال پس از عبور بسیار نزدیک شهاب‌سنگ 20 متری از فراز آسمان شهر چلیابینسک که منجر به مجروح شدن هزار و 500 نفر از شهروندان این منطقه از روسیه شد، در کنفرانسی که در دانشگاه استنفورد برگزار شد ارائه کرد.
وی و بسیاری از دیگر دانشمندان از این انفجار شهاب‌سنگی به عنوان زنگ خطری یاد کرده‌اند که خبر از تهدید زمین توسط سنگ‌های آسمانی می‌دهد. برخورد شهاب‌سنگی دیگر با زمین امری حتمی است که تنها از بعد زمانی غیرقابل پیش‌بینی است و به گفته وای برخورد بعدی می‌تواند تخریب‌ها و فجایع زیادی در پی داشته‌باشد.
در جهانی ایده‌آل، شهاب‌سنگ‌های خطرساز را می‌توان چندین دهه پیش از نزدیک شدن به زمین ردیابی کرد، به این شکل بشر زمان کافی برای ارسال تراکتورهای گرانشی به سوی شهاب‌سنگ را خواهد داشت تا با پروازهای طولانی مدت در کنار آنها و القای نیرو به اجرام کیهانی، آنها را از مسیر حرکتشان به سوی زمین منحرف سازد.
اما نسل بشر امروزی نیازمند استراتژی است که در زمان خطر و محدودیت زمان بتواند با شهاب‌سنگی که ناگهان خود را در صفحه رادار ردیابی سنگ‌های آسمانی به نمایش گذاشته، مقابله کرده و خانه‌اش را از ویرانی نجات دهد؛ و به اعتقاد وای بهترین ابزار برای این‌کار، بمب‌های اتمی هستند.
یک تیر با دو نشان
وای و تیمش درحال طراحی و ساخت فضاپیمایی به نام HAIV هستند که می‌تواند همراه با شهاب‌سنگ پرواز کرده برخورد‌کننده‌ای را به سوی جرم کیهانی پرتاب کند تا حفره‌ای روی آن ایجاد شود. به فاصله کمتر از یک ثانیه پس از آن بمب اتمی که می‌تواند به دنباله برخورد‌کننده متصل باشد، یا به صورت مجزا به سوی جرم کیهانی پرتاب شود، به دورن حفره پرتاب شده و سیارک یا شهاب‌سنگ را نابود خواهد کرد.
ایجاد حفره برای برخورد بمب می‌تواند قدرت تخریبی بمب را 20 برابر افزایش دهد. برخی از بقایای این جرم کیهانی شاید هنوز برای زمین خطرآفرین باشند که این بستگی به فاصله انفجار از زمین دارد، اما خطرات ناشی از این براده‌های سیارکی بسیار ناچیز خواهد بود.
برای مثال یک شهاب‌سنگ 300 متری را می‌توان در فاصله زمانی 30 روزه در خارج از میدان گرانشی زمین از بین برد. شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهند کمتر از یک درصد از جرم سنگ تخریب شده با زمین برخورد خواهد کرد که ساکنان زمین این درصد کم را نیز به شکل یک شهاب‌باران یا 100 رویداد مشابه رویداد روسیه مشاهده خواهند کرد.
راه‌حل نهایی
وای معتقد است این فضاپیما باید سیستم پشتیبانی مانند سیستم هشداردهنده شهاب‌سنگی داشته باشد، سیستمی با نام ATLAS که با بودجه پنج میلیون دلاری ناسا در دانشگاه هاوایی درحال تکمیل شدن است. زمانی که این سیستم تکمیل شود، می‌تواند در فاصله یک روز قبل از برخورد برای شهاب‌سنگ‌های 8 متری، یک‌هفته پیش از برخورد برای شهاب‌سنگ‌های 45 متری، و سه هفته پیش از برخورد برای شهاب‌سنگ‌های 140 متری به زمینی‌ها اخطار دهد.
به این شکل فضاپیمایی مانند HAIV زمان زیادی برای پرتاب شدن در اختیار خواهد داشت. به گفته وای درصورتی که این سیستم ساخته شده،آزمایش شده، مجهز شده و آماده پرتاب شود، دیگر زمین نگرانی به نام برخورد شهاب‌سنگ نخواهد داشت.
